حمد بن علی بن موسی (زاده ۹ رجب سال ۱۹۵ در مدینه[۱] – درگذشته ۳۰ ذی‌القعده سال ۲۲۰ در بغداد) مکنّی به ابوجعفر، ملقب به جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار)، نهمین امام شیعیان دوازده‌امامی بعد از پدرش علی بن موسی الرضا و پیش از پسرش هادی میباشد. محمد تقی در سال ۱۹۵ هجری در مدینه به دنیا آمد و در دوران کودکی، پدرش از دنیا رفت. دورنمای یک امام نابالغ تردیدهای زیادی در جامعه شیعه ایجاد کرد. شیعیانی که بلوغ را لازمه امامت می دانستند به سمت احمدبن موسی، عموی جواد تمایل پیدا کردند و فرقه ه را شکل دادند و یا معتقد شدند امامت با کاظم، خاتمه پیدا کرده و فرقه واقفیه را تشکیل دادند. در مقابل حامیان جواد استدلال می کردند که علم امامت ربطی به سن و سال ندارد، همانطور که در کودکی به برخی پیامبران چون عیسی وحی شده است. فقهای شیعه در موقعیتهای مختلف از جمله موسم حج با طرح سوالهایی جواد را آزمایش می کردند و پاسخهای جواد باعث شد اکثریت شیعه به امامتش معتقد بمانند.[۲]
| محمد تقی | |
|---|---|
 | |
| نقش | نهمین امام شیعیان |
| نام | محمد تقی |
| کنیه | ابوجعفر |
| لقب(ها) | تقی و جواد |
| زادروز | ۱۰ رجب ۱۹۵ قمری |
| زادگاه | مدینه |
| درگذشت | ۳۰ ذی القعده ۲۲۰ قمری |
| مدفن | کاظمین |
| پدر | رضا |
| مادر | سبیکه (خیزران) |
| همسر(ان) | سمانه و ام‌فضل |
| فرزند(ان) | هادی، مبرقع، حسین، عمران، فاطمه، خدیجه، ام‌کلثوم |
| طول عمر | پیش از امامت ۸ سال (سال ۱۹۵ تا ۲۰۳ پس از هجرت) دوران امامت ۱۷ سال (سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ پس از هجرت) |
الــلــه | |
 |
درباره این سایت